HLN 9-4-2018
RWDM pakt titel mede dankzij Durbuy
Kampioen worden na een nederlaag, het gebeurt niet vaak. Toch overkwam het RWDM op het veld van Olympic Charleroi. Met dank aan Durbuy, dat naaste achtervolger FC Luik eveneens in het zand liet bijten.
De titelwedstrijd begon nochtans goed met een vroeg doelpunt van Yohan Broeckaert, die een voorzet van Bova staalhard kon binnenkoppen. Echter na negentig minuten flikkerden de 2-1- eindcijfers op het bord. Maar de pret om het behalen van de titel nam logischerwijs de bovenhand op de tweede seizoensnederlaag. "Na het laatste fluitsignaal is er misschien hooguit drie seconden ontgoocheling geweest", verklaarde
Yohan Brouckaert. "De opluchting en de vreugde om het behalen van de titel maakten alles goed na een toch wel heel slopend seizoen dat we van speeldag één hebben gedomineerd. Toegegeven, het had leuker geweest de titel te kunnen pakken met een klinkende zege, maar ik denk niet dat de supporters ons dit kwalijk nemen gezien hun reactie onmiddellijk na het laatste fluitsignaal. Onze voorzitter Thierry Dailly werd meteen op handen gedragen en alle spelers werd één voor één druk gesolliciteerd om op de foto te staan. Ik denk dat ik wel honderd keer geposeerd heb. En telkens opnieuw met heel veel plezier, want dat is het minste wat je kan doen voor de fans, die elke week opnieuw op post waren om ons te komen aanmoedigen. Iedereen die RWDM een warm hart toedraagt, is bijzonder gelukkig dat we volgend seizoen in de hoogste amateurklasse gaan voetballen. Weer nationaal voetbal met clubs uit beide landsdelen: ik kijk er echt naar uit", lacht Brouckaert, die nog een doorlopend contract heeft voor volgend seizoen.
Brncic bespreekt toekomst
Het duurde best wel even alvorens succestrainer Drazen Brncic zijn zegje kon doen. "Bij een titelviering klampt iedereen je aan en willen de fans natuurlijk samen met je op de foto. Vervolgens werd ik door mijn spelersgroep onder de douche gegooid met een nat pak als gevolg", kon Brncic er om lachen.
"Hoe ik me voel? Bijzonder gelukkig, ook al hebben we verloren. Het uiteindelijke doel is bereikt: de titel pakken en dat gaat boven een nederlaag. Ik vond overigens niet dat Charleroi de betere ploeg was. Olympic was gewoon efficiënter in de afwerking."
"Mijn toekomst? Met het bestuur was afgesproken dat we pas na het veroveren van de titel aan tafel zouden zitten. Dat zal dus eerstdaags gebeuren. Als we tot een akkoord komen, kunnen we starten met de sportieve uitbouw van de ploeg voor volgend seizoen", knipoogt Brncic.
Olympic efficiënter in de afwerking
Ondanks een 2-1-nederlaag op Olympic Charleroi is RWDM op drie speeldagen van het einde voor de tweede keer op rij kampioen geworden. Ook concurrent Luik ging immers de boot in, met 2-0 op en tegen Durbuy. De fans lieten het niet aan hun hart komen en bejubelden de spelers alsof het goden zijn.
Voor de titelwedstrijd op het veld van Olympic Charleroi kon trainer Drazen Brncic een beroep doen op zijn sterkste basiselftal. Anthony Cabeke was na weken blessureleed fit bevonden voor de dienst. En na een weekje brommen wegens schorsing stond ook Timmermans weer in de basis. Rivituso en Haidara verhuisden daardoor naar de bank.
Alle ingrediënten waren aanwezig om er een mooie voetbalavond van te maken: aangename temperatuur en een massa supporters. Vooral van RWDM, die - zoals aangekondigd - massaal naar het stadion La Neuville waren afgezakt. Omdat de RWDM-fans mondjesmaat in het stadion geraakten, werd de match met een kwartier vertraging op gang gefloten.
Na een aarzelende en een nerveuze start leverde de eerste kans voor RWDM meteen een doelpunt op. Op een vrijschop van Bova kon Brouckaert de leider op voorsprong koppen: 0-1 en de RWDM-tribune meteen in vuur en vlam. Ondanks de achterstand ging de thuisploeg voluit haar kans. Vlak voor het halfuur zorgde Jordan voor een eerste waarschuwing met een afstandsschot, maar dat ging centimeters over doel. Vijf minuten later was het wel bingo toen diezelfde Jordan iets te veel vrijheid kreeg op de rechterkant en met een hard gekruist schot in de verste hoek doelman Sadin te grazen nam: 1-1. Geen onverdiende gelijkmaker.
Nog voor het uur verstreken was, klom de thuisploeg zowaar op voorsprong. Op een dieptepass naar targetspits Jatta kon deze Timmermans op het verkeerde been zetten en met een harde uithaal Sadin verschalken: 2-1 en RWDM op achtervolgen aangewezen. Ondanks deze achterstand was RWDM een kwartier voor tijd toch kampioen omdat op dat moment de wedstrijd Durbuy-Luik geëindigd was op 2-0. De meegereisde RWDM-fans lieten het op dat moment niet aan hun hart komen en zongen uit volle borst 'kampioenen'. RWDM probeerde in de slotfase nog de nederlaag af te wenden, maar de thuisploeg gaf geen krimp meer. Na het laatste fluitsignaal gebeurde de traditionele bestorming van het veld.
Olympic Charleroi: Mariconi, Gorry, Buyuktopac (61' Kaminiaris), Kalincik, Jatta (80' Giorlando), Jordan, Durieux, Haddad, Palmeri, Roman, Diakhaby.
RWDM: Sadin, A. Cabeke (63' Simon); Timmermans, Vandiepenbeeck, G. Cabeke; Brouckaert, Mabika, Cissé (75' Damblon), Liard, Bova (83' Rivituso), Mbuba.
Doelpunten: 10' Brouckaert (0-1), 34' Jordan (1-1), 52' Jatta (2-1).
Molenbekenaars door dolle heen
RWDM WORDT -ONDANKS NEDERLAAG- TWEEDE KEER OP RIJ KAMPIOEN
Het scheelde nog enkele minuten voor de scheidsrechter de wedstrijd zou affluiten, maar de meute RWDM-supporters kon zich niet meer bedwingen. In uitzinnige vreugde bestormden ze zaterdagavond het voetbalveld van Charleroi, want waar iedereen op hoopte, was gebeurd. Racing White Daring Molenbeek speelde voor de tweede keer op rij titelkampioen en promoveert daarmee tot de eerste amateursklasse.
Opmerkelijk genoeg verloren ze wel de wedstrijd tegen Charleroi. “Verliezen was niet voorzien”, reageerde voorzitter Thierry Dailly na de match. “Maar we zijn kampioen, dat is het belangrijkste.” Ook in Sint-Jans-Molenbeek, thuishaven van de amateurploeg, ontstaken trouwe supporters in luid gejuich. Ze trokken naar het Edmond Machtenstadion om er de helden van de avond te ontvangen.
“Spelen we geen thuismatch, dan vieren we eigenlijk niet in Molenbeek. Maar kampioen worden, dat kunnen we niet zonder feestgedruis voorbij laten gaan”, grijnst Henri ‘Sigarenband’ De Baer. Hij woonde de match in Charleroi, met 2.000 andere supporters bij, maar keerde tijdig terug om het feest op te starten. “Het bestuur opende speciaal voor de gelegenheid het stadion en het comité schenkt twee gratis vaten. Wel jammer dat we het record uit 1928 niet hebben verbroken. Toen behaalde Beerschot 23 overwinningen, met twee gelijke matchen en één nederlaag. Omdat we deze match verloren hebben, blijft onze teller op 22 overwinning staan. Maar kijk, RWDM is sinds drie jaar opgestaan uit de dood en wederom kampioen.”
Toch lag er zaterdagavond duidelijk een domper op de feestvreugde. Dat RWDM de wedstrijd had verloren, knaagde bij heel wat supporters. “Winnen met een nederlaag is eigenlijk niet verdiend”, zegt Claude Maertens (70) uit Zemst. Al 56 jaar volgt hij trouw elke match van de Racing Whites. “Ik had liever gezien dat Luik zijn wedstrijd gewonnen had. Dan zou RWDM de titel op 29 april in Molenbeek hebben moeten verdedigen. Hadden ze dan gewonnen, dan pas zou de overwinning verdiend zijn.”
Ook vrienden Jacques Defrenes (34) uit Molenbeek en Laurent Leglise (33) uit Ganshoren zijn met gemengde gevoelens blij. “De sfeer op de tribunes was spectaculair”, zegt Leglise. “Iedereen voelde zich goed, had het naar zijn zin. Maar het feest is altijd groter als we een thuismatch spelen in onze eigen gemeente en iedereen onmiddellijk van de partij is. Nu is de spontaniteit een beetje weg. Maar op 29 april, als we in het Edmond Machtensstadion de laatste wedstrijd van het seizoen vieren, ontkurken we alle champagneflessen.”
Nieuwsblad 9-4-2018
Feestweekend in Molenbeek: RWDM-supporters vieren tweede titel
Zo'n 1.500 supporters zagen RWDM zaterdag kampioen worden in Charleroi. Zowel in Charleroi als achteraf in Molenbeek werd er een feestje gebouwd. “Eerst vieren, daarna bereiden we het volgende seizoen voor.”
Molenbeek heeft een feestweekend achter de rug. Voetbalclub Racing White Daring Molenbeek behaalde zaterdagavond immers hun tweede landstitel op een rij. De club stijgt volgend jaar naar de eerste amateurklasse.
De titel kwam er nochtans na een zeldzame verliespartij tegen Olympic Charleroi met 2-1. Maar omdat eerste achtervolger Luik ook verloor, barstte zaterdagavond uur al een eerste feestje los in het Stade de la Neuville in Charleroi. De supporters bestormden het veld en vierden de tweede opeenvolgende titel met de spelers.
Blijven vieren
Later die avond hielden spelers en supporters nog een feest in het Edmond Machtensstadion in Molenbeek. “De komende dagen gaan we blijven vieren, daarna bereiden we het volgende seizoen voor”, vertelt bestuurslid Danny Vander Eeckt.
“Vieren na een verliespartij is inderdaad vreemd, maar een kampioenschap wordt beslist over alle wedstrijden, dus deze verliesmatch doet er eigenlijk niet toe. Deze nederlaag wordt dus zeer makkelijk vergeven.”
In totaal maakten 1.500 supporters de verplaatsing naar Charleroi. “Zij hebben enkele uren voor de wedstrijd onze spelersbus al uitgewuifd aan het stadion. Na de match hebben we in het stadion het feest ook onverminderd verder gezet. Daar zijn toch ook bijna 1.000 fans naartoe gegaan. Het was een ongezien feest.”
Volgend seizoen wil het bestuur de ploeg zo goed mogelijk samenhouden. “We hebben topspelers met een hele goed mentaliteit. Samen met drie à vier versterkingen moeten we volgend jaar ook in de hoogste regionen meedraaien.”
“Nu willen we wel absoluut die laatste drie matchen winnen”
Olympic Charleroi smeerde RWD Molenbeek zijn tweede nederlaag van het seizoen aan, maar niemand die daar over struikelde. Een kleine 2.000 Brusselaars zetten eerst Charleroi op stelten en vierden daarna de tweede titel op rij in het eigen Machtensstadion.
Het Stade de la Neuville, dat overspoeld werd door bijna 2.000 Brusselse fans, vormde zaterdag het perfecte decor voor de langverwachte titelmatch van RWD Molenbeek. Het legioen kon na amper negen minuten juichen toen Brouckaert een vrije trap van Bova in doel verlengde.
Niemand die er toen nog aan twijfelde dat RWDM de titel zou pakken. In de tweede helft zette Olympic de scheve situatie evenwel toch nog recht. Door de nederlaag van Luik in Durbuy kon het feest alsnog losbarsten.
“Er was zoveel te doen rond deze match dat de spelers er mentaal niet echt bij waren”, glimlacht trainer Drazen Brncic. “Ik moet eerlijk toegeven dat ik enkele minuten na affluiten met een dubbel gevoel zat. Oké, we waren kampioen, maar met die nederlaag!”
“We hadden zo graag het record van Beerschot uit 1928 gepakt. Nu willen we de drie resterende matchen per se winnen. We zijn het aan de club, de fans en onszelf verplicht.”
De supporters lieten de tweede nederlaag van het seizoen, opnieuw tegen Olympic, niet aan hun hart komen. Nog voor het einde van de match stonden ze aan de zijlijn te dansen, klaar voor een spurtje richting hun helden. Daarna volgde een chaotische en tegelijk aandoenlijk mooie veldbestorming.
Bova, die in geen tijd één van de chouchous werd van de fans, werd spontaan toegezongen: Viva Bova, pattaten met saucissen.
Even verderop werd voorzitter/manager Thierry Dailly letterlijk op handen gedragen doorheen het feestgewoel. Met gebalde vuisten vuurde hij de honderden Brusselse supporters aan op en rond het veld. “Ondanks de riante voorsprong op Luik was het niet gemakkelijk dit seizoen”, liet Dailly zich ontvallen voor de televisiecamera's.
De apotheose van een schitterend avond volgde een paar uur later aan het Edmond Machtensstadion, waar de spelersbus in kampioenenstijl werden onthaald door de hondstrouwe aanhang.